BUGÜN CANIM ÇOK SIKKIN

Evet uzun zamandır yazmıyordum.Ama birden içimden yazmak geldi bugün, herşey üstüste gelir ya o günlerden biri insan neden yaşar ki dediğim günlerden biri insanlarla uğraşmak dünyanın en zor işi.Kaçmak istiyorum ama insan kendinden de kaçabilir mi ? malesef nereye gitsek kendimizide götürmek zorundayız.Değişmek farklılaşmak bir başka ben olmak istiyorum.Ama insan kendisine en yüksek dağdan en uzak yerden daha uzakmış derler.Bende böyle bir durumdayım.Kendi hatalarım içinde yuvarlanıp gidiyorum.Bu arada geçen haftasonu çok uzun zamandır görmediğim bir arkadaşım ve onun arkadaşı ile karşılaştım.Beni görünce aa napıosun sana nolmuş dedi.Heralde beni gay barda daha önce görmemişti.Yanında da Edirneli çok tatlı bi çocuk vardı.Bu çocuğu hatırlamıyorum bile ama bir zamanlar ortak bi macerayı paylaşmışız cinsel deil yanlış anlamayın bir yol hikayesi.Ama ben çocuğu hiç hatırlamıyorum.O zamanlar pek ayık dolaşmazdım sanırım o yüzden.Gece hep birlikte bir barda karşılaşıp güruh halinde oradan ayrılıp, bi bayan arkadaşın evinde sabahlamışız da ordan tanışıomuşuz.Çocukta da ne hafıza var o gün geçen konuşmaları sayıp döktükçe haa hadi ya öylemi dedim sende öylemi dedin oldum.Sonra bu bi anda sıkılmaya başladı.sanırım ortamda pek gözüne kestirdiği erkek kalmadı.Sonra bunlar gittiler.Bende eve yollandım ama çocukta aklımda kaldı.Öteki ortak arkadaş telefonumu istedi bende verdim.Arasammı acaba bu çocuk ilgimi baya çekti aslında bilmiyorum bi garip gülümsemesi hoşuma gitti.Birde bir zeka pırıltısı var.Gece de de parlıyomudur acaba :) neyse yazmak iyi geldi öptüm ciciler.